Dobber dobber..

I'm in pain! Heb echt gigantische spierpijn van gisteren. We zijn eergisteren met de bus van Luang Prabang naar Vang Vieng gereden. En dat is best dichtbij.. maar 250 km. Helaas doe je er 6,5 uur over omdat je alleen maar bergje op, bergje af gaat, bochtje naar links, bochtje naar rechts. Dat zorgt wel voor een super gaaf uitzicht, maar ook voor een lichte misselijkheid. Na de busreis hebben we het dus rustig aangedaan.


Maar gisteren.. zijn we gaan tube-en. Je moet je voorstellen, we zitten nu in een klein, stoffig dorpje waar de grote Nam Song rivier doorheenstroomt. Voor een paar euro, kun je een grote plastic band huren en dan word je naar het begin van de rivier gebracht. Daar kun je lekker in je bandje springen en op de rivier dobberen. Onderweg staan er allemaal barretjes langs de kant met jongens die waterflessen aan touwen naar je toegooien en je vervolgens als vers gevangen visjes naar binnen halen. Dan kun je even wat drinken en van het zonnetje genieten en indien je een echte waaghals bent, met een kabelbaan naar beneden en je in het water laten vallen.

Nanny en ik zijn hier dus de hele dag zoet mee geweest. En daar heb ik zo'n pijn van. Pijn van het springen in het water met de kabelbaan, blauwe plekken van het botsen tegen rotsen en spierpijn van het peddelen. Daarom gaan we vandaag lekker onze dag doorbrengen in een van de Friends barren. Dat zijn barren waar de hele dag afleveringen van Friends opstaan. Genieten!