Lang Leven Laos!

Na twee dagen in het drukke en vooral vieze Bangkok te zijn geweest, hebben we het vliegtuig naar Luang Prabang in Laos gepakt. Allebei zwaar gesloopt want de laatste nacht was er 1 die ik nog nooit heb meegemaakt! We sliepen dus in een houten hokje naast een cafe met een raamkozijn zonder raam. Het klonk dus eigenlijk of we midden op de dansvloer stonden, terwijl we in feite gewoon op ons bed lagen. De kamer was snikheet en de enige manier om het enigszins af te koelen was door de ventilator aan te zetten. Helaas kon deze alleen op standje windkracht 10 en voelde het dus alsof er elke 30 seconden een tornado voorbij raasde. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, waren het bed en kussen zo hard dat je er makkelijk een ruit mee in kon gooien. Het kussen was zelfs zo hard dat ik elk kwartier mijn hoofd moest draaien omdat mijn oorschelpen er pijn van deden.. Van gekheid ben ik op een gegeven moment maar op wat kledingstukken gaan liggen met mijn hoofd, met een sarong over mijn hoofd om het gevoel van de tornado enigszins tegen te gaan en mijn handen op mijn oren voor het geluid.

Na deze ultimate backpack experience hebben we in Laos een iets luxere kamer geboekt omdat de slechte nachtrust in combinatie met een nog steeds aanwezige jetlag, niet echt bevorderend zijn voor mijn humeur.. Na een nacht goed te hebben geslapen en een (voor het eerste deze reis) warme douche, werden we 's ochtends om 8 uur opgehaald voor het olifantenkamp. En de eerste dag was ge-wel-dig! Na een korte instructie mochten we al op de olifanten rijden. En dan niet op zo'n houten bankje boven op de rug, nee gewoon op de nek! Dus reden we een rondje, waarbij we de instructies gingen toepassen: 'Pie pie! (vooruit) 'Kwa' (rechts) 'Sai' (links) 'How' (Stop).
En na een heerlijk diner (rijst natuurlijk..) met prachtig uitzicht, hebben we een heel stuk op de olifanten door de jungle gereden om ze terug te brengen naar hun slaapplaats.

Om een uur of 9 die avond, vielen Nanny en ik al bijna in slaap omdat het best een hele intensieve dag was. We waren zo moe dat we zelfs bijna geen last hadden van onze buurman: een Duister die het vermogen had een heel aantal Hertz te produceren met zijn gesnurk.

Die ochtend werden we om 7 uur 's ochtends al opgehaald. Terwijl de mist nog over de rivier hing, gingen we met een bootje naar de jungle om de olifanten weer op te halen. Toen we uit de jungle kwamen, liepen we, terwijl ik dus nog op de olifant zat, het water in. Tijd voor de olifanten om in bad te gaan! Met een schrobber, schrobde ik alle modder van de olifant, terwijl ik zwemmende poep ontweek die de olifant van Nanny zojuist had geproduceerd...
Na afscheid genomen te hebben, hebben we nog lekker ontbeten en zijn we weer terug gegaan naar Luang Prabang. Daar slapen we vanavond. We gaan zo direct naar een waterval toe en morgenochtend pakken we de 7 uur durende bus naar Vang Vieng!