En we gaan nog niet naar huis.. en ook niet naar Maleisie..

... grapje! Het was serieus bijna niet doorgegaan maar last minute hebben we het toch kunnen regelen. Hierbij werd ons geduld en doorzettingsvermoegen weer flink op de proef gesteld..

Gisteren gingen we rond 9.30 naar ons favoriete internetcafe. Een cafe met goede, snelle computers en grote leren stoelen. Maar hij was dicht.. Even ontbeten en nog een keer proberen en hij was nog steeds dicht.. Dus begon onze zoektocht naar een ander internetcafe. Het 1e cafe dat we vonden had helaas geen mooie computer maar van die oude vieze beeldschermen uit het jaar '90. Zo eentje met een kont! Wij een poging gewaagd om vanaf deze computers ons ticket te boeken, maar de pagina kon niet goed worden geopend. Dus onze zoektocht ging verder. Aangekomen in cafe nummer 2, waar ze prachtige flatscreens hadden en waarop de deur stond vermeld: high speed internet. Wij gelukkig, maar dat gevoel vervloog al snel toen we eenmaal achter de computers zaten en het bleek dat hij 2 minuten erover deed om een pagina te laden! Na 5 minuten gaf ik het op en vertelde de eigenaar dat het te traag was en we wilden afrekenen. Voor deze 5 minuten op 1 website moesten we 2000 Kip betalen. Ik 1000 op de tafel gelegd en gezegd dat ik alleen 1000 betaal omdat het internet te traag is. De jongeman kijkt verbijsterd en vanuit achteren komt een vrouw lopen en begint tegen ons te schreeuwen dat we 2000 moeten betalen. Wij lopen weg terwijl ze ons uitscheld. Tjaa.. we hebben het hier over 10 cent maar goed het gaat om het principe!
Ons humeur staat intussen op onweer en we gaan opzoek naar een ander cafe, we komen nu in een cafe met redelijke computer, die redelijk snel zijn. Dus wij gaan het ticket boeken. Allllle gegevens ingevuld en uiteindelijk zegt de site: sorry maar je credit card wordt niet geaccepteerd.. Wat?! Wij nog een poging wagen.. en nog een! Maar de website blijft hetzelfde zeggen. Voor een seconde flitst er een beeld door mijn hoofd waarbij ik mezelf vast zie zitten in dit stoffige, saaie dorp voor de rest van mijn leven...


Op weg naar ons gueshouse om een nieuw plan te bedenken, lopen we langs een reisbureau. Wij naar binnen en willen het ticket boeken. 'Ok zegt de vrouw, dat kost 260 dollar'  Wij blij, want op het internet was de totale som 300 dollar. Nee zegt de vrouw, het is 260 dollar per ticket...
Wij weer afgedropen..

Op naar een plek waar we kunnen bellen! Na weer 20 rondjes te hebben gelopen komen we weer in het eerste internetcafe terecht waar we internationaal kunnen bellen. Na lang wachten op een meneer die een telefoon komt brengen kunnen we eindelijk bellen, naar ING. Eerst natuurlijk 20 keuzes maken in het keuzemenu en terwijl je daar dus al je gegevens hebt gegeven, vragen ze nog een keer alles wanneer je eindelijk een persoon aan de andere kant van de lijn hebt. Creditcard weer geactiveerd en wij weer naar het 3e internetcafe om de vlucht te boeken.

Om 16.00 is het eindelijk gelukt.. Wat vermoeiend zeg.. ik word zelfs moe van het typen.. en lezen. Maar vond het nodig om jullie een idee te geven wat voor opstakels we allemaal hebben. We zitten nu op het vliegveld te wachten tot ons vliegtuig naar Maleisie vertrekt.

Dus.. tot in Maleisie!