Monkey business

Gegroet allemaal vanuit Koh Phi Phi! Vanochtend zijn we met de ferry van Phuket naar Koh Phi Phi gegaan. De ferry zou om 08.30 vertrekken, maar vertrok natuurlijk pas om 09.00 weg. En hij zou er 1,5 uur over doen maar dat werd uiteraard 2 uur. Maar goed, daar kijk ik al niet meer van op. De boot zat tot de nok toe vol, dus moesten we buiten op het dek zitten. Vonden we helemaal niet erg. Lekker in het ochtendzonnetje met een koel briesje. En toen er ook wat druppeltjes zeewater opspatten, was dat ook nog heerlijk. Totdat er hele golven het dek op sloegen en wij zeiknat waren. Dus vluchtten we naar binnen.



Bij aankomst op Koh Phi Phi bleek dat er niet 1 ferry aankwam maar ongeveer zeven tegelijkertijd! Dus toen we met zijn allen aankwamen op de pier van Koh Phi Phi was het 1 grote chaos! Terwijl we van de boot afstapten, moesten we nog even 50 cent betalen (contributie om Koh Phi Phi schoon te houden?!) en stonden er op de pier allemaal mannetjes met foto's van bungalows te schreeuwen of dat we een plek om te overnachten zochten. Dus wij naar een plek toe om, terwijl er andere mensen tegen je aanstoten en Thaise mannen in je nek staan te hijgen, alle foto's en prijzen te bekijken en uiteindelijk hadden we er een gevonden die nog beschikbaar was. 'Wacht maar even hier' zegt de Thaise meneer 'dan wordt je zo opgehaald door de taxi' En ja hoor, daar komt de taxi: een meneer met een kruiwagen. Daar gaan onze tassen in terwijl de man ze vooruit duwt en wij erachter aan lopen. Op een gegeven moment wordt het te stijl en komt er toch een klein busje van te pas. Alle tassen en mensen daarin en vervolgens rijdt het mannetje op volle snelheid, op dat hele stijle smalle paadtje keihard in zijn achteruit! Het hele stuk, voorzien van bochten en tegenliggers, rijdt hij in zijn achteruit tot dat we de bestemming bereiken..

Vervolgens worden we naar onze bungalow begeleid, helemaal bovenop de berg, we stappen binnen, in dit hokje op vier palen en zien dat we dwars door de vloer kunnen kijken. Een stel houten planken dienen als ondergrond, maar je kunt heel goed door de kieren heenkijken. Redelijk angstaanjagend. Wat ook angstaanjagend is, zijn de apen die ons net aanvielen. We waren omhoog aan het klimmen naar onze bungalow toen plots de weg werd versperd door een stel apen. Eentje ging brutaal op het midden van de trap zitten terwijl we anderen ons insloten. En ik overdrijf en fantaseer nu niet. Ik ben bloedserieus. Ze keken ons dreigend aan en vooral naar het plastic tasje dat ik in mijn handen had. Ze schuifelden langzaam dichterbij. Nu moesten we beslissen, doorlopen of wegrennen. We kozen voor het laatste. Die boefjes gingen ons nog achterna, dus bleven we even veilig bij de receptie hangen tot de kust veilig was. We wilden eigenlijk morgen naar het eiland: Monkey Island. Maar dat laten we nu maar aan ons voorbij varen..